Onze ziel. Onze persoonlijkheid.
Op de vraag of onze persoonlijk in het evolutieproces blijft bestaan of mag die worden afgelegd om verder te kunnen groeien, kan ik niet anders antwoorden, dat de mens op alle treden in het ruimere bewustwordingsproces, inclusief de persoonlijkheid van zijn ziel een onvervreemdbaar eigendom is en behouden blijft.
Juist deze persoonlijkheid drukt alles uit wat een mens aan mogelijkheden in zich heeft. Ook op aarde wordt de mens beschouwd als een persoonlijkheid, een uniek individu, maar je mag niet vergeten, dat aan die unieke persoonlijkheid nog zoveel kleeft, in weten en in onwetendheid aanwezig is, dat dit nog op een heel ander niveau staat als de hogere persoonlijkheid, want dat is t het einddoel van de menselijke evolutie.
Onze hogere persoonlijkheid volgt ons als een engel en verlaat ons nimmer. Dat is nu juist het mooiste in de schepping in het heelal, juist die persoonlijke mens, die zich nooit kan en zal oplossen, maar steeds zichzelf blijft en waarvan we inmiddels weten dat dit ook het eenvoudigste is, alhoewel sommigen vertellen dat je door ervaringen jezelf kan verliezen. Nu je kunt jezelf niet verliezen het zit in je DNA, het zit in je ziel en die is eeuwig. Sterker nog via je DNA worden veel van jouw eigenschappen aan je kinderen doorgegeven, zodat die ook verder kunnen, zij hebben immers jou als ouder gekozen.
De mens heeft wel een lange weg te gaan in het evolutieproces om alles wat niet behoort tot het eeuwigheidsbegrip af te leggen, daarom staat de persoonlijkheid niets in de weg om zich later weer te verenigen met de grote persoonlijkheid, de bron die achter elke schepping staat. Er wordt van ons alleen gevraagd dat wij onze persoonlijke begeerten afleggen en slechts het geluk van andere persoonlijkheden mogen beogen. Ons Hogerzelf is onze ware persoonlijkheid, wat je op aarde laat zien is slecht een surrogaat van het ware zelf, dat diep verborgen ligt in onze menselijke ziel.
Toch volgt ons Hogerzelf ons op alle wegen die we gaan naar boven om steeds weer een deel achter te laten van wat we geleerd hebben totdat het moment komt dat we ontdaan van alles, wat te maken had met de schijn, van ons is weggevallen.
Onze persoonlijkheid volgt ons door alle problemen heen en gaat nimmer verloren, ze ontdoet zich slechts van alles wat een belemmering vormt tot vereniging met de bron, waaruit voortgekomen en naarmate we verder stijgen op de treden we steeds gemakkelijker kunnen putten uit de universele wijsheid en rijkdom van diezelfde bron.
Tekst: Pieter Oost © 2011 / 2013 The Endorphin Foundation
